Stage-ervaring in het Atelier glas en keramiek
Het KIK verwelkomt elk jaar stagiair∙e∙s om hun vaardigheden en kennis aan te scherpen in onze interdisciplinaire werkomgeving. Rani De Vos, archeologe en conservator-restaurator, liep zes maanden stage in het Atelier glas en keramiek en vertelt opgetogen over haar leerrijke ervaring.
Objecten van alle tijden
Rani De Vos studeerde archeologie (UGent) en conservatie-restauratie (UAntwerpen) met een specialisatie in keramiek. Na ervaring met restauratie als jobstudente, vrijwilliger en als stagiaire bij de Koninklijke Musea voor Kunst en Geschiedenis (KMKG), deed ze zes maanden stage in het KIK. Hier kon ze keramieken voorwerpen behandelen, maar kreeg ze ook de kans om uitgebreide ervaring met glas op te doen in het Atelier glas en keramiek.
Een hele reeks delicate objecten passeerden de afgelopen maanden door Rani’s handen; van archeologisch glas, over modern glas, tot keramiek uit diverse tijdperken. Zo reinigde ze bijvoorbeeld fragmenten van 12de-eeuws archeologisch vensterglas van de abdij van Stavelot en enkele objecten behorend tot de collectie van het Glasmuseum van Charleroi. Vaak waren het voorwerpen die in scherven bij haar toekwamen en die ze na een secure reiniging minutieus weer tot een geheel bijeenbracht. Op basis van wetenschappelijke kennis, analyses en voorstudies, bepaalde Rani telkens de meest geschikte behandelmethode.
“Glas is een fragiel materiaal, maar als restaurator ben je getraind om er zorgvuldig mee om te gaan. Nauwkeurigheid, geduld en zorgzaamheid zitten als conservator-restaurator in je karakter, steeds aangevuld met een goede theoretische basis en kennis van restauratieproducten en -technieken. Je werkt met unieke objecten, met kostbaar erfgoed. De zorg daarvoor is belangrijk, nu en in de toekomst.”
Samenwerken met experts
Rani’s stageopdrachten beperkten zich niet tot de behandeling van de objecten – er hoorden bijvoorbeeld ook conditiebepalingen, behandelingsvoorstellen, foto-opnames en behandelingsverslagen te worden gemaakt. Dat heeft ze zelf mogen ervaren bij een verzameling archeologisch aardewerk bewaard in het Onroerend Erfgoeddepot Vlaams-Brabant, waaraan Rani werkte. Van 'start to finish' heeft ze het project opgevolgd. Daarbij kon ze rekenen op de interdisciplinariteit en uitgebreide deskundigheid in het KIK.
“Ik ben blij dat ik in het KIK ervaring mocht opdoen”, vertelt Rani vol dankbaarheid. “Dit is een fantastische werkomgeving waarin je omgeven bent door prachtige objecten en unieke stukken. Ik mocht samenwerken met mensen die stuk voor stuk een passie voor erfgoed delen, zij het elk met een eigen achtergrond en expertise. De samenkomst van al die expertise, over disciplines heen, maakt van het KIK een hele bijzondere plek.”
Wat Rani zeker zal bijblijven van haar zes maanden stage waren de momenten waarop ze over haar werk mocht vertellen. In november 2022 nam ze deel aan een tweedaagse over glas naar aanleiding van het Internationaal Jaar van het Glas. Ze had zo de kans om kennis uit te wisselen met specialisten. In maart 2023 vertegenwoordigde ze het Atelier glas en keramiek voor het grote publiek tijdens de opendeurdag en de sectordag. Rani is duidelijk in haar nopjes wanneer ze het over haar job mag hebben. We wensen haar veel geluk in haar verdere carrière als restauratrice!
Meer nieuws van het KIK
REFRESH: Water bestuderen om erfgoed te beschermen
Klimaatverandering is een duidelijke prangende uitdaging voor onze wereld. Ook voor erfgoed. Water is een boosdoener voor erfgoed(sites). We moeten dus kijken naar duurzaam waterbeheer om ons erfgoed te beschermen. Dat doen we met REFRESH.
Publicatie van een nieuwe Scientia Artis!
Van de Brusselse familie beeldhouwers du Quesnoy - de vader, Hiëronymus de Oudere, en zijn twee zonen, Frans en Hiëronymus de Jonge - zijn alleen het leven en werk van de oudste zoon, Frans du Quesnoy, beroemd in Rome, grondig bestudeerd. Maar wie was zijn jongere broer, Hiëronymus de Jonge? Wat weten we over zijn leven en werk? Heel weinig. Ondanks zijn briljante carrière als beeldhouwer en hofarchitect voor de gouverneur van de voormalige Nederlanden, Leopold Willem (1647-1656), werd zijn werk door critici verwaarloosd na zijn terdoodveroordeling in 1654.